news-details

قصه جهان پهلوان

همواره در سالگرد مرگ غلامرضا تختي صحبت از او مي شود و باز همان شعارهاي تكراري كه قدمتي به اندازه ۵۴ سال دارند را مي شنويم شعاري كه در بر گرفته از شعري از احمد شاملو است كه مي خواند:
رستم از شاهنومه رفت/بركت از كومه رفت
آري گفته اند روزي كه تختي اين شعر را مي شنود با تعجب مي پرسد مگه مي شود كه رستم از شاهنومه برود؟ در اين صورت شاهنامه اي باقي نمي مونه اما چنين بود.
سالهاست كه وقتي سخن از الگوي ورزشي مي شود سخن از پورياي ولي و تختي مي شود آري لقب ” جهان پهلوان ” كه اين روزها تبديل به كالاي نه چندان با ارزشي شده است ريشه در تاريخ و فرهنگ ما دارد و به كسي اطلاق مي شود كه علاوه بر قدرت و نيرومندي، توانائي پهلواني آن هم از نوع جهاني را داشته باشد.
جهان پهلوان بودن يعني يگانگي در جهان داشتن و اين خصيصه جهان پهلواني چون پورياي ولي است كه به گريه مادري نشان قهرمان جهان را تبديل به جهان پهلواني مي كند و يا غلامرضا تختي است كه به صرف آسيب ديدگي دست حريفش هيچگاه به خود اجازه نمي دهد كه از اين مشكل رقیب نا مردانه بهره بگيرد.
آري شايد اين حكايتها را بارها شنيده ايم. حكايتهاي جهان پهلوانان اسطوره اي چون زال و رستم و جهان قهرماني چون اسفنديار كه قوي است اما خرد و مردانگي و انديشه ندارد و چنين است كه در سالگرد جهان پهلوان تختي مي خواهيم به او اداي احترام كنيم و اعتراف كنيم كه در اين ديار به او بي مهري شده است. بسياري آمدند و صحبت از ” عمو تختي ” كردند.
خيلي ها دم از جوانمردي  جهان پهلوان گفتند, سخن از شرافت و عدالت و مردمي بودن و خضوع در مقابل ملت خود داشتن، خيلي ها زدند. بسياري تا مصاحبه اي داشتند دم از غلامرضا تختي زدند اما در عمل چگونه بود؟
ما جماعت مرده پرست كه وقتي تختي رفت دم از جهان پهلوان بودن او زديم ولي هيچگاه نگفتيم چرا نبايد بخواهند در تالارهای كشتي در سالهاي آخر عمرش راهش دهند و يا وقتي روزهاي تلخ بازگشت از توليدو 1966 فرا رسيد همانهایی كه در 17 دي 1346 فرياد زدند تختي” ما كشته شد” كجا بودند؟ يا آنها كه از رفتن رستم از شاهنومه گفتند چرا لحظه اي نيانديشيدند او كه قهرمان زلزله بويين زهرا بود و با گردن خم كرده بخاطر ملتش حاضر به خضوعي چنين باشكوه شد. چرا بايد در هتل آتلانتيك در اتاق 23 تنها باشد؟ از آن اتاق 23 نزديك به ۵۴ سال گذشته است اما ما جماعت مرده پرست نه تنها اتاق 23 كه حتي مرامهاي تختي در بويين زهرا، يو كوهاما,صوفيه، ملبورن و … را از ياد برده ايم و چه بی کران جفا به خانواده اش کردیم.
اگر تختي را قبول داشتيم روزگار را  چنین بی رحم نمی دیدیم.

به اشتراک گذاری این مطلب!