news-details

حق مربیان پایه بازیکن ساز قصه فراموش شده فوتبال ما

مینویسم از قصه نشنیده مربیان رده های پایه، بنویسم از سوختن و ساختن، خصوصا مظلومیت آنان!

مربیانی که به طرز عجیبی با سرما و گرما بیگانه بوده، تمامی زندگی خویش را وقف خدمت به فرزندان مردم نموده و بعضا نیز نقشی به مراتب مهمتر از والدین در تربیت، پیشرفت و شکوفایی آنان داشته اند.
همان مربیانی که بازیکن سازی و خدمت به فوتبال پایه شهرها و استان های کشور، همچون خون در رگ های آنان جاری بوده و دست آخر که بازیکن مورد نظر را دو دستی تقدیم تیم های باشگاهی تراز اول می کنند، آن بازیکن بدون حتی یک تشکر خشک خالی و حتی پرداخت حق و حقوق بازیکن سازی توسط آن مربیان، فقط و فقط روی پیشرفت خویش تمرکز نموده و با آلزایمری ساختگی، نام و یاد آن عزیزان زحمتکش را در بلک لیست ذهن و شماره موبایل آنان را نیز در بلک لیست گوشی خویش قرار داده و برای همیشه از یاد می برد که چه بوده، از کجا آمده و توسط چه اساتیدی به اینجا رسیده است.


در برخی کشور های صاحب فوتبال، در بدو ورود بازیکنان رده های پایه به مدارس فوتبال یا آکادمی ها، قرارداد های حقوقی خاصی را به امضای خانواده های آنان رسانده تا در صورت پیشرفت احتمالی آن بازیکن و عقد اولین قرارداد مالی وی با هر تیمی، حدودا 13% تا 20% از مبلغ قراردادش به مربیان پایه ای که در پیشرفتش نقش اصلی را ایفا نموده اند برسد.
اما در کشور ایران چطور؟
در کشور ما چنین قوانینی با آن حساب و کتاب دقیق وجود نداشته و عمدتا کارها بصورت کدخدا منشانه حل می شود. متاسفانه در این بازی یک طرفه و بسیار ناعادلانه، غالبا برد با بازیکنان و دلالان پول پرستی است که خوراکشان پولشویی است اما مربی زحمتکش پایه کمترین دستاورد را دارد و چه بسا هیچ گونه مزدی بابت این همه گذران و هدر دادن عمرش دریافت نکند و دود این فرایند، تنها در چشم این مربی ایثارگر رفته و جز آه حسرت، چیزی نصیبش نمی شود.

 اما روی سخنم با آن بازیکنانی است که در پی ثبت قراداد های مالی دهان پرکن و رفتن به تیم های بزرگ ، دست و پای خویش را چنان گم نموده و منکر تمامی زحمات مربیان قبلی خویش شده اند؛ در واقع تراول چک ها آنچنان به دهانشان مزه داده که فراموش کرده اند چه کسانی عرق ریخته تا زمینه ساز پیشرفت آنان شوند. خودشان هم به نیکی می دانند که تنها شریک و هم سفره ای آنان ، برخی دلالان هستند.

به اشتراک گذاری این مطلب!