تأثیر سبک ایوانکوویچ و کی‌روش در لیگ برتر ایران
هر چه تیم‌ها به سبک برانکو نزدیک‌تر می‌شوند در لیگ برتر ایران موفق‌تر هستند اما این را فراموش نکنید که هنوز نسل بازیکنان کی‌روش پا به عرصه مربیگری نگذاشته‌اند و فقط جواد نکونام برای قضاوت تأثیر کی‌روش بر فوتبال ایران کافی نیست.
نود پرس
یکی از سؤالاتی که از محمد نصرتی پرسیده شد حضور پرتعداد شاگردان برانکو در سمت مربیگری تیم‌های لیگ برتری و تیم‌های لیگ آزادگان بود. نصرتی در این خصوص گفت: «تعداد زیادی از بازیکنان فوتبال ایران حدود ۷ یا ۸ سال از بازی‌های آسیایی بوسان به بعد، شاگرد برانکو بودند و با استفاده از تجربیات او می‌توانند مربیان خوبی باشند و حتی در کشورهای دیگر هم از نسل جدید مربیان ایرانی بهره ببرند.» تأثیر برانکو در فوتبال ایران به چشم نیامده بود تا او خودش یکی پس از دیگری جام‌های قهرمانی لیگ برتر و سوپرجام و جام حذفی را بالای سر برد. از کیفیت کار برانکو نمی‌شود ایرادی گرفت چون او با پرسپولیس تا فینال لیگ قهرمانان آسیا هم پیش رفت و یک بار هم در مرحله نیمه نهایی حذف شد. آخرین افتخار فوتبال ملی ما هم باز می‌گردد به دوران حضور برانکو در تیم ملی امید و قهرمانی در بازی‌های آسیایی بوسان که در حال حاضر همان بازیکنان پا به عرصه مربیگری گذاشتند. البته بعد از برانکو نباید تأثیر کارلوس کی‌روش روی فوتبال ایران را فراموش کنیم. او جدا از نکات فنی به ما یاد داد چطور حرفهای فکر کنیم، حرفهای عمل کنیم، حرفهای زندگی کنیم، حرفهای تمرین کنیم و حرفهای مسیری برای حرفهای شدن را پیدا کنیم. اگر کی‌روش نبود الان سردار آزمون، علیرضا جهانبخش و مهدی طارمی باید در دوران قهر دریافتی‌های پولشان به سر می‌بردند و امیر عابدزاده جای رادوشویچ روی نیمکت پرسپولیس با نیمکت‌نشینان تیم حریف دعوا می‌کرد که رگ غیرت و تعصبش را به دیگران نشان دهد. هر دو سرمربی در فوتبال ایران تأثیرگذار بودند اما کدام یک از آنها در پیشرفت فوتبال ما مؤثرتر بود؟
تیم‌های لیگ برتر ایران به ۴ سبک از بازی تقسیم می‌شوند؛ سبک برانکویی، سبک کی‌روشی، سبک علی‌اصغری و سبک ناشناخته «ما بهتر بودیم ولی آنها بردند»! سردمداران سبک برانکو را باید یحیی گل‌محمدی و رسول خطیبی دانست که در جام جهانی ۲۰۰۶ شاگرد برانکو بودند و باید به این دو مربی موفق لیگ برتر محرم نویدکیا را هم اضافه کرد که جام جهانی را به دلیل مصدومیت از دست داد اما خودش به تأثیر کار کردن زیر نظر برانکو و البته کرانچار اشاره داشت. در جمع بالانشینان لیگ برتر نکونام را هم می‌بینیم که از روی دست کی‌روش الگوبرداری کرده و نتایج خوبی هم گرفته و در فصل گذشته هم با این سبک به سهمیه لیگ قهرمانان آسیا رسید. با احترام باید گفت استقلال، گل‌گهر و پیکان از سیستم علی‌اصغری و بکش زیرش بهره می‌برند. البته همین سبک هم بد نیست چون باقی تیم‌ها سبک مشخصی ندارند و فقط بعد از بازی مربیان آنها معتقدند بهتر از حریف بودند ولی نتیجه نگرفتند. شاید در این بین بگویید پس صنعت نفت آبادان چه شد که در حد مدعی ظاهر شده ولی صنعت فراتر از تصورات نتیجه گرفته و می‌تواند با تاکتیک‌هایش به ماشین‌سازی بدون برد ببازد پس توقع تعریف و تمجید از تیم پورموسوی را هم نداشته باشید.
هر چه تیم‌ها به سبک برانکو نزدیک‌تر می‌شوند در لیگ برتر ایران موفق‌تر هستند اما این را فراموش نکنید که هنوز نسل بازیکنان کی‌روش پا به عرصه مربیگری نگذاشته‌اند و فقط جواد نکونام برای قضاوت تأثیر کی‌روش بر فوتبال ایران کافی نیست.
شاید اگر استراماچونی در ایران مانده بود بعدها از تأثیر او در فوتبال ایران حرفهای زیادی می‌شنیدیم اما او رفت و با منع به کارگیری مربیان خارجی در فوتبال ایران با همین سایه از برانکو و کی‌روش باید مسیرش را تا انتها پیش برد و توقع رسیدن به رنک یک آسیا را برای همیشه فراموش کرد. اتفاقی که با برانکو و کی‌روش رقم خورد اما تکرار آن با این روند دست نیافتنی شده است.
اخبار جدید
